nickam7

Quasimodo werd misvormd geboren, wat Hugo beschrijft als een misvormde hoge rug vanaf zijn linkeroog wegtrekkend tot zijn gebochelde rug. Hij werd als vondeling gevonden voor de deuren van de Notre Dame (waar vaker vondelingen werden gelegd, in de hoop op een betere toekomst) op Beloken Pasen (Quasimodo, de eerste zondag na Pasen) door Claude Frollo, die het kind adopteert. Hij voedt het kind op tot de klokkenluider van de Notre Dame. Gedurende de jaren wordt Quasimodo doof door het luide geluid van de klokken. Hij wordt door de omwonenden van de kerk in Parijs gezien als een lelijk monster. Quasimodo wordt net als zijn meester Frollo, verliefd op het zigeunermeisje Esmeralda en redt haar nadat ze van moord wordt beschuldigd. Maar het meisje wordt nooit verliefd op Quasimodo, wat het thema van het boek ook aansnijdt als wreedheid en sociale onrechtvaardigheid; al erkent ze wel zijn goedheid, ze vindt het moeilijk zijn uiterlijk te accepteren en blijft bang voor hem. Achtergrond[bewerken | brontekst bewerken] Hoe Victor Hugo Quasimodo bedacht heeft, is niet helemaal duidelijk. Wel haalde hij de inspiratie voor het verhaal in een van de klokkentorens, toen hij in een muur een in het Grieks gekerfd woord zag, dat vertaald 'noodlot' betekende. Hugo dacht aan iemand die heel ongelukkig in de toren was opgesloten, maar kreeg nooit bijval over deze gebeurtenis. Met in het achterhoofd dat weeskinderen (en vooral misvormde) in vroegere tijden werden achtergelaten bij de Notre Dame, zou Hugo tot dit personage zijn gekomen. Quasimodo-zondag (Beloken Pasen) is de eerste zondag na Pasen. Die dag begint de mis met Quasi modo geniti infantes (als pasgeboren kinderen). Op 15 augustus 2010 kwam er een artikel uit waarin Adrian Glew, een Tate-archivaris, beweerde dat er bewijs bestaat over een echte gebochelde man die in de jaren 1820 een steenhouwer was bij werkzaamheden aan de Notre Dame. Het bewijs maakt onderdeel uit van de memoires van Henry Sibson, een 19e-eeuwse beeldhouwer die werkzaamheden verrichtte aan de Notre Dame toen Victor Hugo zijn roman schreef over de klokkenluider. Sibson beschrijft een gebochelde man werkend als steenhouwer; hij kende de man niet persoonlijk omdat hij nooit met hem gesproken had. Victor Hugo heeft mogelijk enkele bezoeken gebracht tijdens de renovaties van de Notre Dame en zou mogelijk de gebochelde man gekend hebben. Adrian Glee zou ook ontdekt hebben dat Hugo en de gebochelde man in dezelfde wijk hebben gewoond; die van Saint-Germain-des-Prés in 1833. De man zou mogelijk Trajin geheten hebben.[1] In film[bewerken | brontekst bewerken] De rol van Quasimodo werd vaak verfilmd als niet gelijkend op het boek, in sommige van de films zoenen Esmeralda en Quasimodo, terwijl dit in het boek achterwege blijft. De volgende acteurs vervulden de rol van klokkenluider: Henry Vorins, 1905 Henry Krauss, 1911 Glen White, 1917 Booth Conway, 1922 Lon Chaney, Sr., 1923 Charles Laughton, 1939 Anthony Quinn, 1956 Warren Clarke, 1977 Anthony Hopkins, 1982 Tom Burlinson (stem), animatie, 1986 Tom Hulce (stem), Disney, 1996 Raymond Kurvers (stem), Disney, 1996 (Nederlandse stem) Mandy Patinkin (onder de titel The Hunchback), 1997 Garou, musical, 1997-2002 Patrick Timsit, parodie, 1999 Frans Schraven, musical, 1999 Timothy Spall, 2005 Matthew Ross, 2009 Ari Rubin, 2012, Kingdom Hearts 3D van Disney (stem)